محمد مسعود همه زندگیمون

این عکست با بابا رضا هست دوتاتون با مزه افتادین     ...

محمد مسعود گلم بابایی لطفی هر شب از سر کار که میومد تو با خودش میبرد مغازه و با یک تخم مرغ شانسی برت میگردوند تو خیلی ذوق میکردی الان هم هر موقع شما دو تا از خونه غیبتون بزنه میفهمیم رفتین دوباره یک چیزی یا شانسی بخرین یواشکی میرین میدونی چرا اخه من دعواتون میکنم از بس چیز تکراری در اوردین منو کلافه کردین ولی کو  گوش شنوا   کار خودتون میکنید     ...

پسرم در ٩ ماهگی کلماتی مثل دد و بده و نه و کلماتی دیگه را میگفتی ولی دو تا کلمه که گفتی جالب بود به جای اینکه بگی مامان و بابا میگفتی الام (الهام )و رضا  تا ١.٥ سالگی اسم ما دو تا را میگفتی  بعداز اون مدت ما شدی مامان وبابا هر وقت اسم ما دو تا میگفتی بقیه ذوق میکردند اخه خیلی بامزه حرف میزدی قربون حرف زدنت برم                ...

محمد مسعودم اولین سفری که باهم رفتیم سفر به شهر پدری بابا رضا بود که در شهر اصفهان به اسم سنجد اباد می باشد تو تا الان هم اونجا را خیلی دوست داری چون ازاد هستی و پر از  خاک ودرخت و کوه هست و تو عاشق خاک بازی و رفتن به کوه بودی و هستی هنوز که هنوزم هست هر وقت بخواهیم جایی بریم میگی بریم سنجد اباد و ما هر سال عید ١٣ روز را به انجا میریم بخاطر تو والبته بابات که عاشق اونجاست   دومین سفر مون سفر به مشهد مقدس پابوس امام رضا (ع) در سن ٩ ماهگی مانیو باباییو خاله بهناز و بهاره وعمو محمد هم با ما بودند سفر به شمال در سن ١ سال و دو ماهگی خیلی خیلی خوش گذشت همراه با خاله ها و مامانی و خاله معصومه و مامان فخری و عمه ...

گلم تو 3 ماهه بودي كه خاله بهاره با عمو محمد عروسي كردند و خاله با تو عكس انداخت تا يادگاري داشته باشن ولي عكست به من نداده پيش خودش نگه داشت ولي من از عروسي چيزي نفهميدم براي اينكه اقا همش گشنه بود و من بايد بهش شير ميدادم يا در حال رسيدگي به شما بودم ولي چي بهتر ا زرسيدن به شما بود ولي خيلي خوش گذشت و ان شالله عروسي شما گلم محمد مسعودم الان كه دارم اين را مينويسم خاله بهاره يك ني ني تو شكمش داره و دو ماه ديگه به دنيا مياره و تو همش به خاله بهاره ميگي ني ني تو دوست ندارم واگر بيايد ميزنمش ولي ميدونم سر به سر خاله گذاشتي و دختر خاله ات را دوست خواهي داشت و هواش داري خاله بهاره و عمو محمد تو را خيلي دوست دارند  بهت خيلي محبت ميكنند و...

  پسر نازنينم ببخش كه دير به فكر ساختن وبلاگ براي تو افتادم ولي قول ميدم خاطرات كودكيت را سريع بنويسم تا 5 سالگي را و از ان به بعد را از زبان خودت بنويسم   ...

خداوندا ترا سپاس به خاطر كودكي كه بما هديه دادي محمد مسعود عزيز در تاريخ ۱۳۸۵.۳.۱۶در بيمارستان مادران توسط دكتر دادگر بدنيا امد دل همه ما را شاد كرد ...